Sorglegt...

..að það skuli finnast fólk sem trúir þessum manni....

Ég skil ekki að allir skuli ekki sjá í gegnum EGO-isman, verulega sorglegt.

Fjármagnsflutningar Kaupþings höfðu mikil áhrif á Bretana

Algjörlega magnað

Ég er ekkert smá ánægð með þetta framtak.

Ég fordæmi þá sem ráðast með ofbeldi að vinnandi mönnum.

Ég fordæmi þá sem ganga of langt í starfi sínu með ofbeldi.

Ofbeldi á aldrei rétt á sér.

Ég hrósa þeim sem verja aðra fyrir ofbeldi.

 

 

Appelsínugul og friðelskandi

Ha??

Ha ha ha....eða á maður kannski frekar að gráta? Er Geir virkilega að tala um ábyrgðarleysi?  Hvernig væri að taka ábyrgð á ástandinu og segja af sér, hm, hux hux

Ábyrgðarleysi að leysa upp stjórnina

Gefumst ekki upp!!!

Er ríkisstjórnin með svolítið langan fattara eða getur hún ekki viðurkennt vandamálið eða í afneitun eða allt þetta þrennt.....skil bara ekki af hverju hún situr enn.....?!!!!!

Mótmæli halda áfram

Vá!

Ekkert smá sem þessir menn eru hræddir.  Úff, hlutirnir gætu breyst og "kommúnistar" gætu tekið völdin....HRÆÐILEGT.

Mótmælendum ógnað á gamlársdag

Pirr pirr

Get ekki setið á mér. 

Er hryllilega pirruð yfir þessu fólki sem situr heima og hneykslast á mótmælendum, situr heima í makindum og vill fá sína kryddsíld.  Vill hafa allt eins og það var, vill Davíð og Geir, vill vera "öruggt" heima hjá sér, í leðursófanum og með jeppann fyrir utan.  Er það ekki að fatta neitt?!!! Er það ekki að fatta hvað er að gerast? Eru einhverjar reglur um hvar og hverju má mótmæla og hvar ekki?  

Ég styð þessi mótmæli, sem áttu að vera friðsamleg, sem breyttust þegar hundar Björns fóru af stað....nú er hann glaður.

Það er ekki endalaust hægt að láta bjóða sér hvað sem er,mótmælendur eru ekki skríll heldur fólk sem er búið að fá nóg og þorir að framkvæma og láta í sér heyra!

Mótmælin áttu að vera friðsamleg

Stutt kveðja til frænku.

Mig langar til að kveðja hana frænku mína hér.  Mæður okkar eru systur og mér hefur alltaf fundist hún vera meira en frænka.  Hún lést úr þeim skelfilega sjúkdómi, krabbameini, í gær, fædd 1968, sama ár og ég.  

Frænka mín hét Anna Kristín hún fæddist í Bandaríkjunum og bjó þar alla ævi.  En þrátt fyrir þessa miklu fjarlægð þá voru samskiptin mikil, við skrifuðumst á um leið og við gátum og heimsóknirnar vorum margar.  Ég fór í fyrstu heimsóknina aðeins fimm ára gömul og vorum við algjörar skottur, önnur frænka okkar bjó í sama bæ, Anna Gerða, aðeins tveimur árum yngri, og við vorum eins og þriburar.  

Það sem einkenndi Önnu Kristínu var rólegt yfirbragð og einstakur húmor, húmor sem laumaðist í gegn á svo yndislegan hátt, kom mér alltaf á óvart.  

Þetta er svo skrítið, ég hélt alltaf að ég gæti farið í endalausar heimsóknir til Önnu Kristínar, hún yrði alltaf tilbúin að taka á móti mér og dreymdi mig oft að ég væri komin til þeirra í Vermilion, það er alltof langt síðan síðast og núna verður það aldrei eins.  

Í síðustu heimsókn Önnu til Íslands þá áttum við dýrmætar stundir saman bara við tvær, rifjuðum upp gamla daga og gerðum grín að frænkum okkar...  

Þegar við vorum tíu ára þá var ég í heilt sumar hjá frænkum mínum í Vermilion, þá myndaðist þvílikt vinkvennasamband að ég mun aldrei gleyma því.  Ferðirnar í Cedar Point, bangsarnir á rúminu hennar, lyktin, ameríska lyktin, gleymi þessu aldrei. 

Heimsóknirnar voru frekar örar þegar við vorum litlar, ég fór til þeirra aftur 13 ára (þegar Önnurnar reyndu hvað þær gátu að krulla stutta hárið mitt svo að ég væri ekki alveg eins og pönkari) og svo áttum við ógleymanlegt sumar saman  þegar við vorum 17 ára hér á Íslandi.  Þá tók ég mig til og kynnti þeim fyrir íslenskri unglingamenningu..., við skemmtum okkur konunglega en ég veit ekki hversu hrifnar mæður okkar voru 

En núna er Anna Kristín farin frá okkur og heimsóknirnar verða ekki fleiri, allavega ekki líkamlegar, hún er með okkur í anda, ég er viss um það, hún skynjaði oft ömmu Kristínu og ég er viss um að Anna Kristín eigi eftir að klípa mig í rassinn einn daginn...  

Í síðustu heimsókn Önnu Kristínar til Ísland, 2004, þá náði ég ekki kveðja hana almennilega, þó að við áttum góðar stundir saman þá sat það í mér lengi, en sem betur fer náði ég góðri tengingu við hana aftur núna síðast árið hennar...tengingu sem er mér svo dýrmæt því Anna Kristín var frænka mín og vinkona, hluti af mínu lífi, alltaf.  

Svo skrýtið, fyrir fjórum mánuðum dreymdi mig hana, dóttir mín dreymdi hana sömu nótt líka, og þegar ég sagði henni það daginn eftir þá hafði hana dreymt okkur líka.  Svona er þetta skrítið, það verða greinilega margar heimsóknirnar í viðbót.... 

Takk Anna Kristín fyrir að hafa verið frænka mín og við getum örugglega þóst vera þríburar þegar við hittumst allar þrjár næst.....

Fjölmiðlar.

Þetta er það sem kallast fjölmiðladráp. Er þetta réttæti? Hvað ef hann er saklaus? 

Ef hann er sekur þá verður það svo og hann mun verða dæmdur, en er rétt að nafngreina og birta myndir á þessu stigi málsins?  Eru fjölmiðlar virkilega svona þyrstir?  Svei mér.  

Þetta er bara sorglegt, hvernig sem á það er litið. 

Prestur í leyfi frá störfum vegna kæru

Gleði dagsins...

...er að stelpurnar mínar eru 14 mánaða í dag og ég "fæ" að vera heima með þeim..

...þær eru nebblega með kvef.

Kvefið er engin gleði, en allt annað er það.

                             

 

Í leikskóla er gaman...

....eða ekki.  Allavega ekki gaman fyrir þá sem vinna á leikskóla að fá launaseðilinn sinn. 

Nú eru þrír búnir að segja upp á mínum leikskóla....hvenær hvenær hvenær ætla yfirvöld að fatta það að það verður að borga starfsfólki leikskólanna hærri laun?

Hvað er að? Og hvar er allt fólkið? Ég skil þetta ekki, að vinna á leikskóla er eitt af merkilegustu störfum sem ég get hugsað mér, þetta er litla fólkið okkar, fólkið sem á eftir að sjá um landið okkar, það er svo mikilvægt að þetta litla fólk fái alla þá þjónustu sem það á skilið.

Það verður eitthvað róttækt að gerast, svei mér þá, nú er held ég bara mál að ALLIR standi saman sem starfa við leikskólana og fari í verkfall, get svarið það....vá ég er búin að fá svo mikið nóg af þessu.

.....en bara gleði, alltaf gleði.